Хайвон ҳам қилмайдиган гуноҳ
Баччабозлик яъни эркакларнинг бир-бирлари билан жинсий алоқа қилишлари жуда ҳам оғир гуноҳ хисобданади. Тарихда бу жиноят билан шуғулланган Лут алайҳиссаломнинг қавмини ер ютган ва оловли тошбўрон қилиниб халок этилган. Аллоҳу таоло уларни хайвон зоти ҳам қилмайдиган тубанликга, гуноҳлар гирдобига шунғигани учун мана шундай даҳшатли азобга гирифтор қилди.
Инсонларни эркак ва аёл қилиб, икки жинсдан жуфт яратган Аллоҳ таоло, жинсий алоқадан хосил бўладиган хиссий, маънавий, руҳий, жисмоний ва бошқа покликларни ўз ичига оладиган лаззатни инсонларга берди. Энг олий неъмат – фарзанд кўриш неъматини никох деган халолликга боғлаб қўйди.
Аммо Аллоҳнинг яратган табиатига қарши чиқиб, хайвон ҳам қилмайдиган гуноҳга ботиш, одамзот учун ниҳояси йўқ уят ва шармандаликдур. Бу руҳий хасталик, ақлдан озишликдур. Агарда, бу ифлослигидан қайтмаса, жазоланиши шарт бўлган жиноятдур. Жазоланмаса жамиятга фасод тарқатадиган жиноятдур.
Шунинг учун, эл-юрт пароканда бўлмаслиги ҳамда жамиятда фасод ва касалликлар тарқалмаслиги йўлида ғамхўрлик қила оладиган, жамиятнинг ақлли кишиларига фасоднинг олдини олиш учун курашишлари жуда зарур бўлиб қолади.
Инсониятга офат бўлган ОИТС касаллигини асосан баччавозлар тарқатаётгани ҳам ҳаммага маълум.
Муқаддас Ислом динида бу гуноҳ жуда оғир гуноҳ саналади ва қилувчи ҳамда қилинувчи ўлимга хукм қилинади. Имом Аъзам(р.а): «Олдин баланд жойдан улоқтирилади, сўнгра тошбўрон қилиниши керак», деганлар. Баъзи фақиҳлар «Ётқизиб туриб, устидан деворни йиқитиш керак», деганлар.
Баччавозлик каби қабиҳ ишни, инсон суратида юргани билан, ваҳший ҳайвондан ҳам тубанлашган, ўз шаҳватини барча нарсадан устун қўювчи манқурт кимсагина қила олади. Оила, ота-она, қўни-қўшни, маҳалла-кўй, ватан, эл-юрт каби муқаддас тушунчалардан бегона, балким буларни менсимайдиган, ўз шаҳватга қул, руҳий касал кимсагина бу тубанликка ружу қўяди. Бас, у хар қандай жазога лойиқдур.
«Қўшчинор» масжиди имом хатиби Абдумутал Отабоев